รายละเอียดสินค้า เสน่ห์สนิมแดง (ศึกษาและสะสม)
นักสะสมพระเครื่องวัตถุมงคลทั้งหลาย ต่างก็มีความชื่นชอบที่แตกต่างกันไปตามรสนิยมตามเหตุผลของตัวเอง บางคนที่หันมาสะสมก็เนื่องจากประสพการณ์เล่าขานเกี่ยวกับวัตถุมงคลนั้นๆ บ้างก็เพราะศรัทธาในองค์ครูบาอาจารย์ หรือใช้เพื่อเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวทางใจ, ใช้เพื่อหวังพึ่งคุณทางโชคลาภ ทางเมตตา ทางอยู่ยงคงกระพัน ก็สุดแล้วแต่
การศึกษาและสะสมในเชิงโบราณวัตถุ หรือความนิยมในความเก่า และลักษณะพื้นผิวของพระ ก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้มีผู้หันมาสะสม บางคนชอบส่องพระเนื้อผง บางคนชอบเนื้อดิน เนื้อตะกั่ว ฯลฯ ว่าส่องแล้วให้ความเพลิดเพลิน คลายเครียด มีความซึ้ง ความเก่า ดูแล้วเหมือนเป็นการพักผ่อนจากการงาน
ปัจจุบันนี้กระแสพระตะกั่วสนิมแดงกำลังเป็นที่นิยมกันมาก พระสนิมแดงนี้โดยมากจะมีราคาค่านิยมค่อนข้างสูง เพราะนอกจากส่องแล้วให้ความเพลิดเพลิน ยังมีคุณค่าทางทางศิลปะและยุคสมัย เนื่องจากต้องเป็นของเก่าแก่พอสมควร ถึงจะมีสนิมแดงหนาพอ นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับวัสดุที่นำมาใช้สร้างและสภาพการเก็บรักษาอีกด้วย
สนิมแดงนั้นมักเกิดในโลหะประเภทตะกั่ว เช่นตะกั่วลูกอวนแบบที่ใช้ถ่วงอวนถ่วงแห ถ้าแช่น้ำเค็มนานๆ ก็เกิดสนิมแดงได้เช่นกัน ในทางไสย์เวทย์ก็เชื่อถือกันว่า วัตถุที่มีสนิมแดงนั้น ให้ผลทางคงกระพันมหาอุตม์ พระยอดขุนพลเนื้อตะกั่วสนิมแดง จึงได้รับความนิยมค่อนข้างมาก ในกลุ่มทหาร ตำรวจชั้นผู้ใหญ่
เป็นเรื่องธรรมดาที่สิ่งใดเป็นที่นิยมเป็นที่ต้องการมากมักจะมีของทำเทียม ของเสริมออกมา ของเก๊ที่ทำสนิมแดงเทียมนั้น มักจะใช้สีทาลงบนพระเลย ข้อสังเกตหลักก็คือจะไม่มีความต่างระดับกันของพื้นผิว หรือถ้ามีก็เป็นสิ่งที่แต่งแต้มลงไป ไม่ใช่เกิดจากเนื้อในออกมา
ระดับการเกิดของสนิมแดง จะเริ่มจากที่เนื้อโลหะจะฉ่ำและมีสีน้ำตาล เมื่อเวลาผ่านไปจะเริ่มแดงขึ้นๆ และเริ่มมีไขคลุม สภาพผิวของพระสนิมแดงเก่าๆนั้นจะไม่แดงฉาน แต่จะมีไขขาวหรือเหลืองคลุมบางๆเป็นชั้น ซึ่งจะมีหนาบาง บ้างก็หลุดลอกร่อนไปเป็นชั้น คล้ายๆกับกาวลาเท็กซ์ ซึ่งในของเทียมยังไม่มีทำ
ตามรอยปริราน หรือใยแมงมุม ถ้าเนื้อยังไม่ถึงกับปริอ้าระเบิดออกของเนื้อ ภายรอยรานจะมีไขขาวแซมทำให้เห็นเป็นเส้นสีขาว เมื่ออายุมากขึ้นหรือเกิดปฎิกิริยามากๆเข้า เนื้อตะกั่วจะกินตัว ทำให้เกิดไขวัวที่กินเข้าไปในเนื้อ ซึ่งถ้าล้างออกไปจะเห็นเป็นหลุมบ่อกินเข้าไปในเนื้อโลหะ
สนิมแดงของจริง จะไม่ใช่มีเพียงสีเดียว หรือสองสีในหนึ่งองค์ แต่สีนั้นจะเปลี่ยนไปตามระดับความหนาของสนิม ซึ่งจุดที่จะหนาหรือบาง ไม่เจาะจง น่าจะขึ้นอยู่กับโลหะที่ผสมเป็นองค์พระมากกว่า สนิมที่เกิดขึ้นถ้าไม่ผ่านการใช้จะแห้งสนิทเหมือนน้ำหมาก แต่เมื่อถูกจับต้อง แม้กระทั่งหยิบมาส่องแค่เพียง 3-5 นาที สนิมจะดูนุ่มลงไปทันที จะมีความหนึก นุ่มและใสคล้ายวุ้น ถ้าสนิมหนามากๆ มองลงไปจะเห็นมีหลายสี หลายระดับ สนิมที่อยู่ด้านบนสุด หรือที่งอกจากเนื้อเป็นก้อนปูด มักจะมีสีอ่อนกว่าเพื่อน
ถ้าเราแขวนบูชาพระตะกั่วสนิมแดงไปสักพัก สิ่งที่ปรากฎเห็นเป็นอย่างแรกก็คือ พระจะมีสีเข้มขึ้น เนื่องจากไขขาวที่คลุมอยู่เป็นฝ้าขุ่นๆ เมื่อถูกอุณหภูมิของตัวคนแล้ว ผิวโดยรวมจะเริ่มมีความฉ่ำใส ดูนุ่มตา
หลังจากนั้นถ้าแขวนพระต่อไปอีก มักจะเกิดละอองไขขาวขึ้นบนผิวพระ ซึ่งละอองนี้ถ้าไปจับต้องเข้าจะหลุดติดมือมา เป็นธรรมชาติของตะกั่วที่โดนอากาศเค็มและความชื้นแล้วจะขึ้นไข
เคยเห็นทางทีวีมีหนังอยู่เรื่องหนึ่งที่นักวาดภาพตามแบบของเก่าในสมัยโบราณ จะใช้ไขที่เกิดจากตะกั่วเก่ามาทำสีขาวสำหรับวาดภาพสีน้ำมัน
*พระที่นำมาลงเป็นตัวอย่างในกระทู้นี้ เป็นพระแก้บนสมัยอยุธยา ราคาไม่กี่ร้อย แต่สามารถเป็นแนวทางในการศึกษาพระเนื้อตะกั่วสนิมแดงได้อย่างสบายครับ