พระผงเทพนิมิตร เป็นพระที่อ.ชุม สร้างขึ้นตามความฝัน ว่ามีพระผู้เฒ่า ก็คือขรัวปู่คง อาจารย์ขุนแผน มาบอกสูตรการสร้างพระ ว่าให้เอาดอกไม้ในวันที่พระขอขมากันก่อนเข้าพรรษา และบอกให้ไปขุดเอาผงวิเศษที่ท่านทำฝังกรุไว้หลายร้อยปี มาผสมสร้างพระ อ.ชุม จึงได้ออกรวบรวมวัตถุมวลสารต่างๆ เพื่อสร้างและเสกพระเครื่องรางดังกล่าว แล้วถวายพระนามว่า เทพนิมิตร พิธีสร้างและเสกมีขึ้นที่วัดบรรพตพินิจ จังหวัดพัทลุง ในพรรษาของปี 2496 พระมีหลายแบบพิมพ์ ได้จำนวนตามพระธรรมขันธ์ 84,000 องค์
ในวันนี้จะขอกล่าวถึงพระพิมพ์นาคปรก เทพนิมิตร หลังยันต์ห้า ซึ่งก่อนหน้าได้แนะนำไปหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังมีข้อมูลเก็บตกอยู่เรื่อยๆ จึงมาอัพเดทเพิ่มเติม หรือสำหรับใครยังไม่เป็น ก็ลองศึกษาดูเอาตามสติปัญญาเถิด
*เวลารับชม ให้คลิกที่รูป หน้าต่างจะป็อปขึ้นมา ให้ขยายหน้าต่างนั้นให้สุด เพื่อเห็นรายละเอียดที่เขียนไว้อย่างครบถ้วนครับ
แบบพิมพ์ด้านหน้า
เป็นพระนาคปรก 7 เศียร ประทับนั่งสมาธิบนฐานขนดนาค 5 ชั้น ถ้าพระสวยๆจะเห็นเกล็ดนาคชัด มีกรอบทรงรี ขอบนูน
แบบพิมพ์ด้านหลัง เป็นยันต์ห้า นะ โม พุท ธา ยะ กรอบด้านล่าง เป็นคาถามหาอุตม์ นะ อุ อะ มิ
+พระด้านหน้า มีบล็อคสองแบบ ด้านหลังสองแบบ ในบางองค์ก็มีสลับกันบ้างครับ หน้าใหญ่-หลังใหญ่ หน้าเล็ก-หลังเล็ก หรือแม้แต่ หน้าใหญ่-หลังเล็ก ก็พบอยู่ประจำครับ
ด้านข้าง ตัวตัดเป็นกรอบพิมพ์สำเร็จ ไม่ปรากฏว่าหั่น ตัด ด้วยของมีคมแต่อย่างใด
ข้อแตกต่างของพระปลอมที่นำมาเปรียบให้ดูกับพระแท้ในวันนี้ ตัวอย่างของเราในวันนี้เป็นพระเก๊ไม่ใกล้เคียง หรือเรียกว่า เก๊ห่าง ก็ว่าได้ (ยังมีเก๊น่ากลัวกว่านี้เยอะ) แต่เพื่อประโยชน์ของผู้ที่มาหัดเล่นทีหลัง ย่อมไม่รู้ว่าแท้เก๊เป็นอย่างไร อาจจะไปพลาดท่าเสียทีได้ ก็ลงไว้ให้ศึกษากันครับ
รูปแบบของพิมพ์ ของแท้พระมีรายละเอียดค่อนข้างมาก ลวดลายสลับซับซ้อน เส้นสายมีระเบียบงดงาม พื้นและผนังส่วนที่ไม่มีลวดลาย จะเรียบตึง ทั้งด้านหน้าและหลัง
สังเกตได้ว่ามีความคมชัดเพราะถูกกดจากแม่พิมพ์เดิมโดยตรง ในขณะที่พระปลอมฝีมือนี้แกะพิมพ์ขึ้นมาใหม่เอง ตำแหน่งเส้นสายและงานศิลป์ไม่ตรงกันกับของแท้ทั้งสองพิมพ์
เนื้อพระ พระแท้เป็นเนื้อดินเผาอายุครึ่งศตวรรษแล้ว มีความแน่นตัว ความแห้งเก่า หมดยาง รวมๆเรียกว่าความเก่า ซึ่งสัมผัสได้ทางสายตา การจะเข้าใจตรงนี้ได้ อาจต้องใช้เวลาศึกษาพอสมควร ขอให้พยายาม
พระมีขนาดประมาณ 1.9 X 3.7 c.m.(ใหญ่เล็กกว่านี้ก็มี) เนื้อหาเป็นดินเผา มีหลายสี ตั้งแต่สีดำปนเทาอ่อนแก่ ไปจนถึงน้ำตาล เขียว ก็มี เหมือนสีเครื่องดินเผาทั่วไป
กรอบพิมพ์ ตัวตัด ของแท้กรอบพิมพ์เป็นแนวเส้นตรง ฐานกว้าง-ปลายสอบ ดูด้านข้างรอยตัดจะค่อนข้างเรียบร้อย ไม่มีกาก หรือเส้นรอยครูดมากนัก ความหนามักจะประมาณกัน ไม่ปรากฏว่ามีพระหนาพิเศษ (ในพระหลังยันต์แบบมาตรฐาน) เข้าใจว่าแม่พิมพ์ด้านหลังจะทำหน้าที่ตัวตัดขอบไปในตัว
ส่วนพระพิมพ์นี้ที่ทำเป็นหลังเจดีย์ จากที่พบตามสนามจะเป็นพระปลอม (ให้พิจารณาพิมพ์ด้านหน้าประกอบ)
นอกจากนี้พระเนื้อทองเหลืองตามสนามงานประกวดก็เป็นพระปลอม เนื่องจากพิมพ์ทรงผิดไปจากของแท้ เพราะถ้าพระแท้จริง พิมพ์ทรงต้องถูกต้อง
*ของเทียมไม่ได้มีทำออกมาฝีมือเดียว มีหลายแบบหลายคนทำ วันนี้ที่แนะนำไว้เป็นหนึ่งในหลายๆฝีมือเท่านั้นครับ ถ้าจะให้ดี ศึกษาจดจำจากพระแท้องค์ครูสักองค์ หรือหลายๆองค์ไว้จะดีกว่า จดจำธรรมชาติ แบบพิมพ์ พื้นผิว และองค์ประกอบเนื้อหา ที่เป็นเอกลักษณ์ของพระนั้นๆ จนสามารถชี้ขาด ระบุแท้เก๊ได้ด้วยตนเอง ก็ถือว่าเอาตัวรอดได้แล้ว สู้ต่อไป ทาเคชิ....
อ่านของเก่าที่ผมเคยทำเอาไว้ได้เพิ่มเติม คลิกที่ลิงค์ครับ
ด้วยความปรารถนาดีจาก ร้าน บี พระเครื่อง
4 ส.ค. 2557